به گزارش پایگاه اطلاعرسانی نهاد کتابخانههای عمومی کشور؛ جلسه نقد و بررسی «همدلان همزبان؛ نگاهی به زبان فارسی در کشورهای فارسیزبان» عصر امروز ۲۱ اردیبهشتماه، در غرفه اصلی نهاد در سی و ششمین نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران با حضور زهیر توکلی شاعر و نویسنده و ابراهیم خدایار رایزن فرهنگی سابق ایران در تاجیکستان برگزار شد.
خدایار در این نشست گفت: ناسیونالیستها (به معنای مثبتش یعنی وطنپرستها) میگویند باعث استمرار وطندوستی میشود که یکی از آنها مربوط به سرزمین مقدس یعنی سرزمین خاطرات است. اینجا سرزمین خاطرات ماست.
وی در ادامه تشریح کرد: در منطقه خوارزم در صده دوم ۳۵ شاعر ۲ زبانه داشتیم. ملکالشعرای دربار سید احمد طبیبی ۵ دیوان دارد که ۳ تای آن ازبکی و ۲ تای دیگر به زبان فارسی است. با این حال اگر شما حالا بروید آن جا نمیتوانید با حتی یک نفر به زبان فارسی صحبت کنید. دیوان شعر آن ۳۵ شاعر هم از بین رفته است.
او تصریح کرد: شاهزادهها آنقدر به ایران و زبان فارسی علاقه داشتند که یکی از پادشاهان بزرگ که ۴۷ سال حکومت کرد، اسم نوهاش را گذاشت «سعدی».
خدایار بیان کرد: از سال ۱۸۷۰ تا سال ۱۹۱۷، ۶۶ بار گزیده شعرهای حافظ و ۵۵ بار گزیده شعرهای بیدل به فارسی چاپ شده. اینها را در مدرسهها و مکتبها به عنوان کتاب درسی آموزش میدادند. یعنی دریچه ورودشان به دنیای دانش از طریق حافظ و سعدی و مولانا بوده است.
این پژوهشگر و استاد دانشگاه با بیان اینکه وطن ۳ مفهوم دارد، شرح داد: یک مفهوم جغرافیایی از وطن، یک مفهوم تاریخی از وطن و یک مفهوم فرهنگی از وطن. مفهوم فرهنگی یعنی شاهنامه را قبول دارند هم هموطن محسوب میشوند.
او توضیح داد: گلرخسار در شعر خود به نام «شاهنامه وطن است» همین مفهوم را تبلیغ میکند. در این شعر میگوید شاهنامه را دوست داریم، شاهنامه را سرزمینی بیمرز است که بر آن خرد حاکمیت میکند و نژادپرستی در آن جای ندارد؛ پس هر کس شاهنامه را دوست دارد هموطن ماست.
خدایار افزود: بحث تاریخی سرگذشت نسلهای پیش از ما و از نژاد ما را روایت میکند. مثل اقبال لاهوری و بیدل دهلوی. هر جای که زبان و فرهنگ من میرود، میشود وطن من.
ارسال نظر